Urodzony w Sosnowcu. W roku 1950 ukończył Liceum Plastyczne we Wrocławiu i rozpoczął studia na tamtejszej PWSSP, które ukończył w pracowni profesora Stanisława Dawskiego w roku 1956. W latach 1953-54, był na uczelni kierownikiem Zakładu Naukowo-Badawczego Szkła, w ramach którego organizował warsztaty obróbki szkła, grawerunku oraz kwasiarnię. Ogromnym sukcesem młodego projektanta był udział w II Ogólnopolskiej Wystawie Architektury Wnętrz, która odbyła się w warszawskiej Zachęcie w 1957 roku. Był jedynym, obok prekursorki wzornictwa w przemyśle szklarskim Haliny Jastrzębowskiej-Sigmundprojektantem, który zaprezentował tam szkło.
W 1959 roku zamieszkał w Kłodzku, z którym związał się zawodowo na wiele lat, pracując między innymi w Biurze Projektów (odpowiadał za rewaloryzację tamtejszej starówki). Był przewodniczącym komisji kultury, plastykiem powiatowym, zajmował się konserwacją zabytków, grafiką użytkową. W latach 1965-77 był przewodniczącym kłodzkiego oddziału ZPAP, od roku 1971 do 1977 pełnił funkcję sekretarza Prezydium Rady Artystycznej Sekcji Wzornictwa Przemysłowego Zarządu Głównego ZPAP.
Zygmunt Janota był także członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich, chociaż nie studiował architektury. Został do niego przyjęty z uwagi na osiągnięcia na polu projektowania, był autorem wnętrz wielu instytucji, urzędów, kościołów oraz obiektów handlowych.
Szkłem zajmował się sporadycznie. W latach 70. zrealizował zestawy butli i wazonów w Hucie Szkła Gospodarczego ”Hortensja” w Piotrkowie Trybunalskim. W późniejszym okresie brał udział w plenerach szklarskich organizowanych przez Wałbrzyską Galerię Sztuki BWA. W roku 1976 został laureatem I Ogólnopolskiego Triennale Szkła w Kłodzku, którego był współinicjatorem i komisarzem generalnym.