Nie ma wspanialszego materiału tworzenia jak szkło. Uczeni twierdzą, że nie zostało wynalezione, jest czymś tak szlachetnym i naturalnym jak drewno czy kamień. Jest jedynym tworzywem, w którym najpełniej możemy wyrazić i wywołać wszystkie znaczenia i symbole, ludzką dążność do harmonii, witalność i podstawową zależność od światła, które je ożywia, i tworzy twór na poły żywy. Z każdego punktu obserwacji wydaje się inne, czasami zgaszone, czasami rozżarzone, surowe i powściągliwe, mroczne i tajemnicze. Wyliczać można w nieskończoność. Szkło może być wszystkim. Jest chyba jedynym wspaniałym łącznikiem człowieka i przyrody, jedynym tak pełnym i tak zbliżonym. Płynące, gorące, zimne i stałe, białe i kolorowe, poruszające nasze zmysły i wyobraźnię. Można by rzez jest wręcz rewelacyjne, uniwersalne i jedynie w swej szalonej żywiołowości niezbadane do końca, niepoznane, ciągle tajemnicze i fascynujące przecież znane od tysiącleci.